Wat een fiscale zorg is de zorg
De zorg in Nederland staat onder druk. Veel ouderen en zieken hebben zorg nodig. De PGB-budgetten zijn enorm en voor dat geld moet zorg worden ingekocht.
Veel van deze zorg wordt besteed aan mensen in de thuiszorg/verpleging. En veel van deze mensen zijn ondernemer. Feitelijk gezien kan dat haast niet anders. Immers dit soort thuiszorg is intensief, er zijn flexibele tijden nodig en vaak is het niet goed van tevoren in te schatten. Als er al een bureau zou zijn dat dit soort mensen in loondienst zou nemen dan zou het inplannen en financieren hiervan feitelijk onmogelijk zijn. Dit soort bedrijven zouden over de kop gaan aan de loonkosten omdat er veel uren weglekken (werknemers willen immers vaste uren hebben).
ZZP-er in de zorg? Ondernemer of niet?
De oplossing is dus de ondernemende thuiszorger/verpleger (Hierna De Verzorger). Deze mensen zijn feitelijk gezien ook ondernemer .Ze gaan bij de mensen langs, vullen op hun eigen wijze de zorg in (geen details instructies van wat er gedaan moet worden) en gaan weer weg. Ja, en dan ben je ondenemer, ja en dan heb je fiscale voordelen. En wat is daar mis mee? Mijn collega’s hebben een prima artikel geschreven over de achtergronden van deze voordelen. http://www.accountantskoeleman.nl/uploads/nieuws/artikel_schijnzelfstandigheid.pdf
Het is voor De Verzorger dus belangrijk om te bepalen of hij/zij voldoet aan de eisen van het ondernemerschap.
Een aantal criteria daarvoor
- Risico inkomen (is er een vast inkomen, bij wie ligt het risico van ziekte etc)
- Debiteurenrisico (bestaat er een riscio dat de opdrachtgever niet betaalt)
- invulling werkzaamheden (in hoeverre zijn er instructies van de opdrachtgever)
- Mate van toezicht
Indien dergelijke risico’s bij De Verzorger liggen dan is de conclusie dat de verzorger fiscaal ondernemer is.
Gezagsverhouding opdrachtgever-Verzorger
De belastingdienst vecht het ondernemerschap nogal eens aan door te stellen dat er een gezagsverhouding is tussen de opdrachtgever en de uitvoerder. In dat geval zou er namelijk sprake zijn van een loondienstverband (werkgever-werknemer) en zou de opdrachtgever belasting moeten inhouden op hetgeen wordt uitbetaald (en mist de Verzorger de fiscale aftrekposten als ondernemer). Deze gezagsverhouding is dus van groot belang bij deze afweging.
In mijn nabijheid ken ik ook iemand met een PGB die thuiszorg krijg. Deze mevrouw is dementerend. Formeel is zij de opdrachtgever dus daar zou de gezagsverhouding met de Verzorger mee moeten bestaan. Mag ik even lachen als het niet zo triest zou zijn. Of denkt u dat de kinderen van deze mevrouw de thuiszorg instrueren? Echt niet. Dus deze verzorgers zijn ondernemer punt uit daar durf ik voor naar elke rechter
Deze rechtsgang durft de fiscus ook niet aan. Ik ken nauwelijks jurisprudentie waarbij het ondernemerschap bij een thuiszorgende ondernemer is afgenomen. Uiteraard is er wel eens schijnzelfstandigheid maar die kom je overal tegen. Ik vind het ook schijnzelfstandigheid als iemand met een vertrekpremie ergens weg gaat en vervolgens als ondenemer werd ingehuurd door hetzelfde bedrijf. Maar voor de normale Verzorger kan er naar mijn mening geen twijfel bestaan
En dan .. het bemiddelingsbureau
De fiscus moest het dus ergens anders gaan zoeken om de wildgroei van schijnzelfstandigheid (althans in hun ogen) in de PGB-zorg tegen te gaan.. of moeten we zeggen dat het teveel “OGB” (het Overheidsgebonden Budget) gaat kosten. De oplossing (het is triest) was dat ZZP-ers in de zorg die via een bemiddelingsbureau hun opdrachten binnenhaalden niet meer als zelfstandigen worden aangemerkt. Sterker nog, de fiscus vond dat deze ondenemers in loondienst zijn van het bemiddelingsbureau. En drama voor veel organisaties als dat de norm zou worden. En weet u….. het klopt van geen kanten
Denkfout
Er wordt hier een denkfout begaan. De fiscus gaat er namelijk vanuit dat het bemiddelingsbureau de verzorgers zoekt voor de opdracht…. Maar zou het eigenlijk niet andersom zijn in de basis. Immers.. er is een hulpbehoevende en er is een verzorger. Als die twee elkaar vinden en een overeenkomst met elkaar aangaan is er niets aan de hand, niets. Maar de Verzorger heeft het druk… die zorgt… net zoals een andere ondernemer adviseert, rekent, bouwt, metselt, tekent etc). Dus huurt de Verzorger iemand in die de klanten zoekt en daar de middelen en de tijd voor heeft, die daar haar/zijn beroep van maakt. Het bemiddelingsbureau is geen zorginstelling maar een klantenzoeker !! Daar vanuit gaande is er geen discussie en geen enkele reden om de ZZP-er met een bemiddelingsbureau uit te sluiten van het ondernemerschap. Ik ken een bouwkundig bureau die klanten zoekt voor een aantal zzp-ers … precies vergelijkbaar! Denkt u dat de fiscus zich daar om bekommert?! Ik ben zelf fiscalist en voor mijn PR (om klanten te vinden) maak ik gebruik van een reclamebureau… Mag dat ook niet meer, ben ik dan geen ondernemer meer omdat ik iemand inhuur om klanten te zoeken of zaken voor mij te regelen. En zo kan ik nog wel even verdergaan
De ZZP-er die werkt met een bureau die hij/zij inhuurt om klanten te vinden en papierwerk te regelen is gewoon ondernemer, net als het bemiddeingsbureau zelf. In een economie waar je vaak niet groot meer kan zijn door regelgeving etc. moet je samenwerkingen regelen en dat is wat hier gebeurt.
ZZP-ers en bemiddelingsbureau’s… naar de rechter maar dan wel met bovengenoemd uitgangspunt!
Recente reacties